Ρέκβιεμ για ένα όνειρο
Γύρισε αποκαμωμένος από το γραφείο,δεν είχε όμως χρόνο για να ξεκουραστεί.Τα τιμολόγια είχαν στοιβαχτεί στο ντοσιέ και θα του έπαιρνε ώρες μέχρι να ξεμπερδέψει με αυτά.Θέλησε να πιει κάτι προτού ξεκινήσει και να ακούσει λίγη μουσική.Εκτιμούσε τη βελούδινη κάψα του αλκοόλ όλο και περισσότερο τον τελευταίο καιρό,την απαλότητα της κάθε γουλιάς πάνω στα τεντωμένα,μετά από μια δύσκολη μέρα,νεύρα του.Οι στίχοι του τραγουδιού γέμισαν σε λίγο το άδειο δωμάτιο:
-"Γι'αυτό το σπίτι ζω...γι'αυτά τα κάδρα στο φθαρμένο σαλόνι".
Κάπως έτσι ένιωθε και για το λιτό του διαμέρισμα.Δεν είχαν περάσει παρά ελάχιστοι μήνες που το είχε νοικιάσει και ήδη αποτελούσε καταφύγιο για αυτόν,απροσπέλαστο από τις απογοητεύσεις που ενέδρευαν σε ασήμαντα συμβάντα.
Το κλείσιμο της εξώπορτας υποδήλωνε το προσκλητήριο για τις σκιές που τον συντρόφευαν στο μικρό δυάρι.Σύντομες,βουβές διηγήσεις εκτυλίσσονταν ανάμεσα στους τοίχους του τις ώρες της ποθεινής ιδιώτευσης,αυτές που τα σβησμένα αποτσίγαρα έμεναν να μετρούν.
Περασμένες μορφές και αντηχήσεις σκόρπιων λέξεων,την ευκρίνεια των οποίων ενέτεινε το αλκοόλ,στοίχειωναν τις οπτασίες του.
-"Γι'αυτά τα μάτια ζω,γι'αυτά τα μάτια που δακρύζουν για μένα".
Η μελωδική φωνή συνέχιζε την εξομολόγησή της,όμως αυτός δεν την άκουγε πια.
Είχε αποκοιμηθεί από την κούραση,αποζητώντας στο όνειρο του την ίδια κίβδηλη,όπως και στο τραγούδι,υπόσχεση της αγάπης.
Οι στίχοι που "ακούγονται" είναι από τους εξαιρετικούς Κόρε.Ύδρο.
posted by still ill @ 8:05 PM
18 Comments:
What if all these fantasies
Come flailing aground
Now I've said too much
I thought that I heard you laughing
I thought that I heard you sing
I think I thought I saw you try
But that was just a dream
That was just a dream
(..το αγαπημένο μου τραγούδι ever..)
Πήγαινα στην Γ΄Λυκείου όταν το είχαν κυκλοφορήσει.Το άκουγα συνέχεια ή περίμενα να πετύχω το video clip στο MTV.Δεν ήμουν όμως φανατικός ακροατής των REM,οπότε και αυτό αφέθηκε στη λήθη.
Ξέρω πόσο άσχημο ακούγεται όταν κάποιος σου λέει πόσο αγαπά κάτι και εσύ του μετριάζεις τη συγκίνηση,με συγχωρείς γι'αυτό που κάνω:(
Οι στίχοι πάντως καταπληκτικοί,όπως και η ικανότητα σου(στο έχω ξαναγράψει)να συνδυάζεις ψυχικές διαθέσεις και συλλογισμούς με τραγούδια.Φοβάμαι πως αν το έκανα ο ίδιος για αυτά που έχω γράψει,το πιθανότερο θα ήταν η play list να περιλαμβάνει μόνο dark-gothic ακούσματα.Ευτυχώς με βγάζεις από τις συνήθειες μου με τα δικά σου τραγούδια:)
υπόσχεση αγάπης μμμμμ αγάπη χωρίς συνθήκες όμως ε;
όμορφοι οι Κόρε Ύδρο κι ας "φαλτσάρουν την αγάπη τους".
Νυχτοπούλι και συ global;
Ευχάριστες οι μικρές ώρες αλλά το πρωί θα μου φταίνε τα πάντα και οι πάντες.
Ήθελα κυρίως να μιλήσω για την πλάνη της υπόσχεσης που δίνει το βλέμμα,μιας και τα μάτια αυτά που αναφέρει ο στίχος,ίσως δεν κοίταξαν ποτέ κάποιους που περίμεναν ή περιμένουν ελπίζοντας.
Δεν έπιασα το τελευταίο,είπαμε δεν διακρίνομαι για την ευφυϊα μου,μπορείς να με διαφωτίσεις;
Σε ευχαριστώ.
Αν δεις τι ωρα γραφω και αν μπορουσες να μυρισεις τα χνωτα μου αυτην την ωρα, θα καταλαβαινες ποσο σε καταλαβαινω...
καλημερες ολες τις μερες.
"Όσο υπάρχει αλκοόλ,υπάρχει ελπίδα" λεγόταν ένα πολύ ωραίο βιβλίο του Δημήτρη Μαμαλούκα.
Το κάθε βράδυ που έρχεται μου υπενθυμίζει διαρκώς αυτόν τον τίτλο.
Καλή μέρα να έχεις,cuentos.
είπα να γράψω "γλυκά" πως ο τυπάς των Κόρε Ύδρο φαλτσάρει αλλά πως τελικά αυτό κάνει "νόστιμο" το άκουσμά τους. Πανέμορφες οι μικρές ώρες, ποτέ δεν τις μετανιώνω. Ελπίζω να σε κατατόπισα.
Απόλυτα,σε ευχαριστώ.
Πώς ήθελες όμως να το καταλάβω εγώ,μου λες;
Από μουσικό αυτί,άστα.
Και από φωνή,βράστα.
Δεν υπάρχει χειρότερη και πιο φάλτσα,οπότε όλες οι άλλες μού ακούγονται αψεγάδιαστες.
Αν και συμφωνώ με τη νοστιμιά που επιφέρει η ατέλεια.
still ill, ισχύει και το γνωστό "σημασία δεν έχει μόνο τι λέμε αλλά και πώς το λέμε"
οπότε..τίποτα άσχημο ευτυχώς:)
φιλιά, κουβαλάω γλάστρες όλη μέρα!!
Είδα την πασχαλιά στη φωτογραφία που ανέβασες και λυπήθηκα που φέτος το Πάσχα πέφτει νωρίς και ίσως να μη μπορέσω να τις απολαύσω.Στην Αθήνα σπανίζουν,κάπου στα Πετράλωνα και στη Μαβίλη έχω πετύχει κάποιες.
Αλλά θα μου πεις,με τέτοιο καιρό θα ανθίσουν από Φλεβάρη(η χαρά των φιλανθών).
Γεια σου παιδί των λουλουδιών:P
Σού στέλνω μια τυχερή πασχαλίτσα για γούρι;)
Beat 'em!!!!
Σε ευχαριστώ πολύ Citronella,αλλά θα χρειαστώ τόσο γούρι που ολόκληρα δάση από πασχαλιές πρέπει να μου στείλεις:P
Τέσπα,για την τιμή των όπλων και μόνο θα εμφανιστώ αύριο στο εξεταστικό κέντρο.
Τώρα στα γεράματα,μάθε γέρο γράμματα,γίνεται;
Δεν γίνεται.
Να είσαι καλά,σε φιλώ.Πάω να ξαναπιάσω τους νεοκλασικούς και τον Κέϋνς.Ή το μαξιλάρι.
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ...
Ειπαμε δεν κρινεται η ζωη σου απο αυτο...
Αντε και καλο κουραγιο αυριο χωρις αγχος.
φιλια
πολλά νυχτοπούλια μαζευτήκαμε. με κάνει να νιώθω καλύτερα όταν ξέρω οτι και χτες βράδυ ακόμα, τελικά και εκ των υστέρων γνωρίζοντας, δεν ήμουν τόσο μόνη όσο ένιωθα.
φιλιά, καλημέρα
Θα σου έγραφα πως τελικά είμαστε τόσο μόνοι όσο νιώθουμε αλλά δε θα το κάνω.
Με πρόλαβαν τα φιλιά και η καλημέρα.
κορε υδρο...
κριμα ρε παιδια, τοση καλη μουσικη βγαινει κ ολοι μιλανε για τους στιχουργους/μουσικους επιπεδου ελληνικης (και κακης) αντιγραφης REM? σορυ που σας τη σπαω αλλα δε μπορω αλλο σαχλαμαριτσες που περνιουνται μ'σικαρες και θα σωσουν το κοσμο...
Πού πήγε το comment?
Το ξαναγράφω λοιπόν:
Καθόλου δεν μας τη σπάτε με το να εκφράζετε την άποψη σας,αλλά ποιός μίλησε για μουσικάρες που θα σώσουν τον κόσμο;
Δεν πιστεύω πως υπάρχει έστω και ένας ακροατής της ποπ μουσικής που ενστερνίζεται αυτή την υπερβολική άποψη.Ίσως έχετε δίκιο για την ιδιαίτερη προβολή σε κάποια σχήματα,θεωρώ όμως πως είναι θεμιτή εφόσον δίνει την ευκαιρία σε ανθρώπους μη ειδήμονες,όπως και εγώ,να έρθουν σε επαφή με πιο εναλλακτικές προτάσεις και έτσι μπορούν να ανακαλύψουν και άλλα πράγματα στη συνέχεια.
Μακάρι η καλή μουσική που αναφέρετε να συνεχίζει να παράγεται και να βρίσκει ολοένα και περισσότερους ακροατές.Κερδισμένοι θα βγαίναμε όλοι μας.
Πάντως "το σπίτι",το τραγούδι από το οποίο δανείστηκα τους στίχους για τη δημοσίευση,μου αρέσει υπερβολικά(σόρυ που σας τη σπάω εγώ αυτή τη φορά).
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home